آن‌گاه که از توسعه صحبت می‌شود، مردم کشورهای جنوب جهانی چشم به شمال جهانی می‌دوزند. این یک رسم معمول است که دیدگاه‌ها، پیشرفت‌ها و سیستم جاری در شمال جهانی، در محاوره‌های روزانه و سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌های جنوب، به عنوان الگوی کارآمد مطرح شود و مورد تقلید قرار گیرد. این نوع رویکرد به شمال، اما در عمل یا اجرایی نمی‌شود و یا اجرای آن نتایج مشابه به بار نمی‌آورد. در بین عوامل متعددی که برای این مساله وجود دارد، آنچه تقریباً به
یکی از دستاوردهای کشور در سالهای پس از انقلاب اسلامی، افزایش دسترسی به آموزش در میان اقشار مختلف جامعه بوده است. نهضت مدرسه سازی و سوادآموزی دو سیاست اصلی در رشد و گسترش آموزش در جامعه بوده اند. به عنوان مثال از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۰ متوسط سالهای تحصیل در کشور از ۳.۵ سال به حدود ۹ سال در جمعیت بالای پانزده سال افزایش پیدا کرده است. با این وجود، بیکاری یکی از مشکلات همیشگی اقتصاد ایران بوده است. بیکاری
پژوهشکده سیاستگذاری دانشگاه صنعتی شریف نهادی با هدف ایفای نقش واسط میان نخبگان جامعه و نهادهای حکمرانی، برای یاریرساندن به حاکمیت و پر کردن این خلأ ایجاد شده است.
