بر اساس اعالم سازمان جهانی بهداشت در حدود یک ماه قبل بیماری کرونا به سطح عالمگیر رسید. در ایران بر اساس گزارشهای رسمی اعالم شده تا ۱۶ فروردین ابتلای ۷۴۳.۵۵ نفر و مرگ ۴۵۲.۳ نفر تأیید شده است و هنوز با کنترل موج اپیدمی فاصله داریم.
نویسنده این مقاله بدان اعتقاد دارد که نوآوری نقش مهمی در کاهش تهدیدات ناشی از بیماری های همه گیر دارند. وی با ذکر چندین مورد نشان می دهد که شرکت های نوآور به دنبال کاهش پیامدهای بیماری کرونا و تهدیدات آن بوده اند.
به گزارش دنیای حفاظت کره جنوبی که در هفته های گذشته در صدر جدول مبتلایان کرونا بود، توانست، سرعت انتشار را آهسته تر کند و در عرض دو هفته، آمار مبتلایان جدید خود را به شدت کاهش دهد. نکته جالب اینجاست که این کاهش، تنها با قرنطینه کردن سریع مبتلایان و بدون قرنطینه کردن کامل تمام شهر صورت گرفت.
که هر چند انتقال کرونا از مسیر Aerosol (از طریق هوا) ممکن است ولی در عمل عمدتا در محیط‌هایی با تمرکز بالای ویروس و قطرات بدن بیمار (مثل بیمارستان‌ها) یا در تماس نسبتا طولانی با فرد بیمار (مثل خانواده یا همکاران یک فرد مبتلا به کرونا) اتفاق می‌افتد و احتمال آن برای فضاهای عادی‌تر با تماس مختصر (مثلا هوای مانده داخل یک آسانسور) کم‌تر است.
هزینه‌ی سرانه می‌تواند در دراز مدت پایین باشد. اما منافع حاصل از مریض نشدن، نیاز به مرخصی نداشتن، درگیر نشدن سیستم درمانی بسیار زیاد است.
قرنطینه به معنی منع اجباری تردد بی‌فایده‌ست. پس چه اقداماتی فایده داره؟１) کاهش تجمعات عمومی، ۲) اقناع و آموزش مردم برای خونه موندن داوطلبانه و رعایت بهداشت، ۳) تست سریع و زیاد، ۴) انتشار روزانه آمار اپیدمیولوژیک.
وقتی گروهی رو قرنطینه می‌کنید، اولا یا باید داوطلب همکاری با شما باشند، یا باید زورتون بهشون برسه؛ ثانیاً، تامین همه نیازهای غذایی و درمانی اون گروه در این دوره با شماست.
تعدادی از اپیدمیولوژیست‌ها، از جمله در دانشگاه هاروارد پیش‌بینی کرده‌اند که در طول یکسال آینده چهل تا هفتاد درصد انسان‌های کره‌ی زمین و تقریبا تمام ساکنان شهرهای جهان کرونا خواهند گرفت و البته بیش از ۹۶ درصدشان زنده خواهند ماند. حتی سیاست‌گذاران سلامت در آمریکا می‌گویند سوال این نیست که کرونا در آمریکا اپیدمی می‌شود یا نه، بلکه سوال این این است که کی اپیدمی می‌شود؟
ما در مقاله‌ای به بررسی انتشار (یک رفتار، یک ویروس و …) در بستر اجتماعی شبکه چند لایه پرداخته‌ایم (https://www.researchgate.net/publication/265052043_Diffusion_of_Innovations_over_Multiplex_Social_Networks).
علم پیچیدگی اصولِ پاسخ‌دهی به همه‌گیری را ارائه می‌کند. بخشی از این علم گسترش مفهوم قرنطینه و مراقبت های فردی سنتی به قرنطینه ن و مراقبت از جامعه چند مقیاسی است. به این معنا که یک واحد اجتماعی طبیعی – همسایگی، حومۀ شهر، شهر، منطقه، ملت- بایستی بررسی شود که آیا عاری از عفونت است، در معرض …
