با توجه به بیاناتی که امروزه برای ارزیابی کشورها در مقابله با ویروس کرونا شنیده میشود لازم است حداقل شاخصهای این ارزشیابی مشخص گردد.
Incarcerated people are at disproportionately high risk of contracting COVID-19. Prisons are epicenters for COVID-19 transmission, including to the community.
From the end of 2019, an unprecedented novel coronavirus, which was named COVID-19 by the World Health Organization (WHO) emerged from Wuhan city, China.
کرونا یکی از بزرگ‌ترین اثراتی که برجای گذاشته در بخش گردشگری و صنایع وابسته است که دلایل مختلفی هم دارد.
همگرایی مردم و مسوولان ایران در مبارزه با کرونا، سبب شد میزان آسیب‌های ناشی از این ویروس در کشور بسیار کاهش یافته و حتی نسبت به آمریکا و سایر کشورهای اروپایی که از امکانات زیادی برخوردار هستند و تحریم هم نبودند، ضرر و زیان کمتری متوجه کشور شود.
The most important point is to emphasize the timing of the epidemic peak, hospital readiness, government measures and public readiness to reduce social contact.
این گزارش حاوی نکاتی است برای سازمان ها تا بتوانند آسیب های ناشی از بیماری کرونا را کاهش دهند و محیط سازمان را برای کارکنان و کارمندان امن تر نمایند.
بی گمان کرونا ویروس را می توان یکی از آسیب زا ترین عوامل قرن حاضر دانست که توانسته تبعات بسیار سنگین و همه جانبه اعم از بهداشتی، اقتصادی، اجتماعی و روانی را بر کشورها تحمیل کند.
آغازگر این تحلیل‌ها، پیمایشی از همه‌گیرشناسی کنونی و پنج نیروی کلیدی است که رهبران باید مدنظر داشته باشند: کارایی افزایش مراقبت‌های ویژه، گسترش تست‌ها و سایر رویکردهای سنتی، توسعه تست آنتی‌بادی، ماهیت ناشناخته مصونیت و موج نوآوری که می‌تواند درمان و واکسن را تولید کند.
While developed countries have allocated appropriate funding and are responding adequately to the COVID-19 pandemics, Iran has experienced a serious surge of cases and deaths and should strive to provide additional resources to the health system to make healthcare services more accessible and to increase the fairness of that access. All relevant actors and stakeholders should work together to fight this disease.
