مطالعات انجام شده توسط MMC بین ۲ جولای تا ۳۰ آگوست ۲۰۲۰ در هفت ولایت و سه منطقه مرزی افغانستان
حدود ۴۴ درصد مهاجران بازگشتی، شیوع ویروس را دلیل اصلی بازگشت به افغانستان دانستند؛ بخصوص به دلیل از دست دادن شغل خود در کشور مقصد.
با وخیم شدن اوضاع سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در افغانستان، فشار بر روی مهاجران بازگشتی برای مهاجرت مجدد آنها افزایش یافته است. این موضوع منجر به فعالیت بیشتر قاچاقبران مهاجران شده است.
با بازگشایی مجدد مشاغل، بخصوص مشاغل غیررسمی در کشورهای همسایه از جمله ایران، و از سوی دیگر با وخیم‌تر شدن اوضاع اقتصادی و معیشتی در افغانستان، پیشبینی می‌شود تعداد زیادی از مهاجران بازگشتی مجددا اقدام به مهاجرت نمایند.
حدود ۴۲ درصد پاسخگویان اعلام کرده‌اند که پس از بهبود بحران شیوع ویروس کرونا از افغانستان مهاجرت خواهند کرد. ۳۳ درصد آنها تمایل به مهاجرت به کشور مقصد قبلی خود را داشته‌اند. ۳۶ درصد پاسخگویان نیز در ارتباط با مهاجرت مجدد تصمیم نگرفته‌اند و تنها ۱۹ درصد اعلام کردند که در افغانستان خواهند ماند.
با توجه به شیوع ویروس کرونا و کاهش فرصت مهاجرت قانونی به کشورهای دیگر، نیاز به قاچاقبران برای مهاجران افغانستانی افزایش یافته است. ۴۲ درصد پاسخگویان اعلام کردند که نسبت به گذشته نیاز بیشتری به قاچاقبران برای مهاجرت دارند.
دسترسی به قاچاقبران در دوره شیوع ویروس کرونا برای ۳۹ درصد پاسخگویان دشوارتر از گذشته شده است.
هزینه قاچاقبران در دوره شیوع ویروس برای قاچاق مهاجران به کشورهای همسایه افغانستان افزایش یافته است. هزینه قاچاق مهاجر از زرنج افغانستان تا شهر تهران در ماههای جولای و آگوست ۲۰۲۰ در مقایسه با سه ماهه سوم سال ۲۰۱۹ در حدود ۲۹ درصد افزایش یافته است. هزینه قاچاق‌بر در مسیر زرنج به تهران در سه ماهه سوم سال ۲۰۲۰ در حدود ۲۹۰ دلار بوده است.
با مسدود بودن و کنترل بیشتر مرزها، سفر قاچاق مهاجران خطرناکتر و هزینه‌های آن افزایش یافته است. ۸۵ درصد پاسخگویان اعلام کردند که قاچاقبران در دوره شیوع ویروس کرونا از مسیرهای خطرناک‌تری برای جابجایی مهاجران استفاده می‌کنند.
ترجمه و تلخیص: گروه مهاجرت‌های اجباری – پناهجویی رصدخانه مهاجرت ایران
منبع:
MMC Asia 4Mi Snapshot (October 2020) The Impact of COVID-19 on the Smuggling of Refugees and Migrants from Afghanistan
دیدگاه بگذارید