دانشگاه از جمله نهادهایی است که به طور قابل توجهی تحت تأثیر پاندمی‌ها از جمله پاندمی کووید-۱۹ قرار می‌گیرد. بررسی تاریخی بحران‌های مشابه حاکی از آن است که اثر چنین پاندمی‌هایی در کوتاه مدت به صورت کاهش میزان ثبت‌نام و کاهش درآمد دانشگاه‌ها خواهد بود، اما در بلند مدت رویه متفاوت خواهد بود و دانشگاه به نهاد قوی‌تری نسبت به قبل تبدیل خواهد شد.
پاندمی کرونا در کوتاه مدت منجر به افزایش دوره‌های مجازی و اعمال محدودیت‌هایی برای دریافت ویزای تحصیلی شده است. بنابراین کاهش میزان جذب دانشجویان بین‌المللی، کشورهای دانشجوپذیر را با زیان ناشی از از دست دادن درآمد بالای این بازار مواجه کرده است. در حالی که شرایط کشورهای دانشجوفرست متفاوت است.
بر اساس نتایج پیمایش مؤسسه آموزش عالی تایمز، کمتر از یک سوم دانشجویان بین‌المللی آینده، تحصیل آنلاین در خارج از کشور را به تحصیل در کشور خودشان ترجیح می‌دهند. از سوی دیگر، دانشجویان مشغول به تحصیل در خارج از کشور ناچار به بازگشت به وطن خویش شده‌اند. جملگی این موارد موجب نگهداشت و بازگشت استعدادها در کشورهایی شده که قبلا با بحران خروج سرمایه انسانی مواجه بوده‌اند.
کاهش تمایل به تحصیل در خارج از کشور در دوران بحران ناشی از دو عامل است: ارزش‌گذاری کم دوره‌های آنلاین از منظر دانشجویان بین‌المللی و مبهم بودن سرنوشت آنان در دوران تحصیل در خارج از کشور.
از آنجایی که بر اساس پیمایش صورت گرفته توسط مؤسسه آموزش عالی تایمز، حدود ۴۰ درصد از دانشجویان برنامه تحصیلی خود در خارج از کشور را به تعویق انداخته‌اند، تقاضای انباشته‌ای برای تحصیل در خارج از کشور در سال‌های آتی ایجاد خواهد شد که در صورت برنامه‌ریزی مناسب برای بهره‌مندی از این بازار می‌تواند مزایای قابل توجهی داشته باشد.
کووید-۱۹ برای کشورهای دانشجوفرست همانند ایران، فرصتی ایجاد کرده است تا بتوانند با بکارگیری سیاست‌ها و برنامه‌های مناسب به نگهداشت استعدادهای داخلی بپردازند و از طرف دیگر، با برنامه‌ریزی مناسب از ظرفیت بالقوه دانشجویان بین‌المللی در آینده استفاده کنند تا میزان جذب دانشجویان خارجی را افزایش دهند.
دیدگاه بگذارید