یکی از دستاوردهای کشور در سالهای پس از انقلاب اسلامی، افزایش دسترسی به آموزش در میان اقشار مختلف جامعه بوده است. نهضت مدرسه سازی و سوادآموزی دو سیاست اصلی در رشد و گسترش آموزش در جامعه بوده اند. به عنوان مثال از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۰ متوسط سالهای تحصیل در کشور از ۳.۵ سال به حدود ۹ سال در جمعیت بالای پانزده سال افزایش پیدا کرده است. با این وجود، بیکاری یکی از مشکلات همیشگی اقتصاد ایران بوده است. بیکاری جوانان و نیز افراد تحصیل کرده نیز یکی از مشکلات کشور طی دو دهه اخیر بوده است. سوالی که پیش می آید این است که اساسا نرخ بازده تحصیل و آموزش در کشور چقدر است و روند آن چه تغییری کرده است. در این مقاله با استفاده از داده های بودجه خانوار، سرشماری نفوس و مسکن، و نیز داده سرشماری مدارس ایران، سعی شده است که نرخ بازده تحصیل در کشور برآورد شود. نتایج نشان می دهد که بین سال ۱۳۸۵ تا ۹۱ نرخ بازده تحصیل در کشور کمی کاهش پیدا کرده است.
سخنران: عطیه وحیدمنش
دکتری اقتصاد، دانشگاه ویرجینیاتک آمریکا
محقق در مرکز خاورمیانه، دانشگاه بین المللی فلوریدا.
محقق اسبق مرکز خاورمیانه مدرسه کندی دانشگاه هاروارد.
دیدگاه بگذارید